آدمهاي ديوانه پاي ايوان هاي مرتفع كه مي ايستند، به زمين نگاه مي كنند و به خودكشي فكر ميكنند.
آدمهاي ديوانه تر در ميان شاخ و برگ درختان و نورهايي مبهم به دنبال تو ميگردند.
آدمهاي پريشان و مجنون به آسمان و ستاره ها نگاه ميكنند، با آنها حرف مي زنند و به دنبال خودشان ميگردند.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر