تاریک و عمیق
اما کمی تنگ.
اینجا برای سازم و کتاب هایم جا نیست.
پس من خودم جنین وار به خاک بازمی گردم؛
میان ریشه های بریده ی درختان
میان جنب و جوش هراسان مورچه گان
میان عظمت آرام نیاکان،
تا شاید درخت شوم.
و تا آنروز:
این خانه، نه در دارد و نه پنجره
نه نشانی دارد و نه همسایه.

کاوه 19/3/82